Day trip Serpentine falls

Hallo Nederland!

Ik weet dat het bijna stalken word, alweer een verslag vanuit Australië.
Afgelopen weekend verveelde we ons (bijna) dus besloten we een klein tripje te maken. Aangezien het zoals bijna altijd mooi weer was besloten we de verkoeling van het water op te zoeken. En wel bij de Serpentine Falls.
Vroeg in de ochtend, naja voor ons dan (rond 9am) stapten wij, dat is Switserland of wel Andre, Katia, Gabi, Lena en ik in de Jackaroo en reden richting Southern highway.

Om dingen even duidelijk te maken, Switserland ook wel andre genoemd komt officieel uit Zweden. Maar Ettiene onze huisgenoot en maat had nog nooit van Zweden gehoord. Dus bij ieder Zweeds persoon die we ontmoeten, Zei die ook dat is vlakbij waar ik woon (Frankrijk).
En bij de vraag of ze uit het Frans of duits talige deel komen,keken de meeste vreemd op. Andre echter legde hem wel uit hoe het precies zat, en dus vandaar zijn bijnaam Switserland.

Maar goed we waren dus op weg naar het zuiden om de serpentine Falls te bezoeken. Na ongeveer een uur gereden te hebben kwamen we aan bij Serpentine National park. Aan het begin van het park stond een zeer vriendelijke Ranger die ons na het betalen van de entryfee, uitlegde waar we precies moesten zijn, en waar we het dichtstbij konden parkeren. Dit was handig aangezien Gabi of wel Bigfoot een paar weken geleden haar voet had gebroken en dus op krukken rond hobbelde. Na ongeveer 300 honderd meter naar beneden gelopen te hebben kwamen we aan bij de waterval, naja watervalletje. Het was niet meer dan een stroompje water dat rustig naar beneden kwam vanaf de pak h'm beet 15 meter hoge rotsen. Maar wat een plek! Als een oase tussen de heuvels net buiten Perth. Omringt met Groen en Bruine rotsen ligt dit meer er toch bijzonder mooi bij. Na de nodige foto's geschoten te hebben was het tijd voor een duik in het verkoelende water. Refreshing! Deze plek is berucht om de zogenaamde cliff jumpers die hun leven wagen om van de meters hoge rotsen in het water te springen. Dat werd dan ook volop gedaan. Elk jaar komen hierbij flink wat mensen om, omdat de bodem niet te zien is en bezaaid is met rotsen. Na een tijdje kwam dezelfde aardige ranger die aan het begin van het park stond met een flinke sprint aan gerend. En met een een snelheid waar ik toch wel iets verbaasd van was (ik schat hem zo 65) rende hij de steile rotsen op om iedereen naar beneden te sturen.

Na nog wat gezwommen te hebben werden we toch wel wat hongerig. Dus reden we richting het dichtstbijzijnde dorpje, jawel Serpentine hoe kan het ook anders om onszelf van wat voedsel te voorzien. Wanneer we Serpentine binnen kwamen rijden zagen we dat we niet al te veel keus hadden. Serpentine bestaande uit een Bottle shop (slijter), tractor museum en een eetcafe had ons niet heel veel te bieden. Maar we besloten om naar het laatste te gaan. Al bij het Cafe aankomende zagen we een flink aantal Harley's staan en op de parkeerplaats de nodige Muscle cars. In en rond het cafe was het afgeladen met "bikers". weer eens wat anders. Binnen liepen mensen met de meest diverse kleuren in hun haar. Geen idee waarom dit was besloot ik aan de eerste de beste meneer te vragen wat er aan de hand was. De vriendelijke man vertelde ons dat het een feest was om geld in te zamelen tegen kanker, En dat het hierbij gebruikelijk was dat de kinderen en soms ook volwassenen hun haar kleurde. Onder het genot van een stevige Rock 'n roll band en eten aanschouwde we het hele gebeuren. Opeens werd de muziek verstoord door een overweldigend motor geluid, hierop rende iedereen naar buiten om te zien wat er aan de hand was. Een Dragracer op een trailer werd gestart. Vet! Toen we er genoeg van hadden besloten we om terug te gaan naar de waterval om nog een frisse duik te maken. Net toen we opstonden was het feestje afgelopen. Verschillende jonge gasten stapte in hun auto en scheurde met een toch wel flinke burnout de straat uit. 10 minuten later stond de straat nog steeds vol met rook.

Toen we weer bij de parkeerplaats van het national park aankwamen was deze gevuld met vrolijk rond springende kangoeroes. Sommige onder ons hadden nog geen levende kangoeroe gezien. Dus stopte we voor een foto momentje. Sommige lagen vrolijk te chillen in de zon andere waren aan het grazen op het groene gras. Wanneer ik een grazende baby kangoeroe op de foto probeerde te zetten, kwam hij heel nieuwsgierig bekijken wat dat apparaat in mijn handen nou was. Hij drukte zn neus tegen de lens wat de nodige hilarische foto's opleverde. Hierna gingen we terug naar het water voor een laatste frisse duik, helaas werden we na een half uur gekicked omdat het park ging sluiten. Dus besloten we terug naar huis te rijden.
Al met al een prachtige dag!

Binnenkort zal ik deel 2 van de Roadtrip Perth - Esperance schrijven. Just to let you know, in ongeveer 12 dagen hoop ik Perth te verlaten na 5 maanden volop genoten te hebben. Het grote avontuur richting het Noorden gaat echt beginnen. Ik vertrek Perth toch wel met gemengde gevoelens. Het voelt toch een beetje als " Home" Al de geweldige momenten, en de mensen die ik hier ontmoet heb. Maar de vooruitzichten zijn gunstig! Roadtrippen! Ik wens iedereen in Nederland een goede week toe, maar dat gaat vast lukken aangezien ze bbq weer opgeven!! Geniet er van!

Have a good one and greetings from Western Australia!

Lenn